Relativeren kun je leren. Veel mensen zijn daar best goed in. Het is logisch dat je problemen als sneeuw voor de zon verdwijnen als je het afzet tegen situaties van anderen. Heb je een dak boven je hoofd? Heb je eten in je koelkast? Ben je gezond wakker geworden? Als het 3 x ja is, dan heb je genoeg om dankbaar voor te zijn. Toch? Natuurlijk is dat theoretisch zo. Het is mooi om stil te staan bij alle goede dingen in je leven. Echter: iedereen heeft recht op zijn of haar eigen uitdagingen. Die hoef je niet meteen te silverlinen of weg te wuiven. Jij kunt niet in iemands hoofd kijken wat daar allemaal gebeurt. Je weet nooit hoe iemand zich voelt. Iedereen heeft eigen struggles. Daarom doe je jezelf te kort door te snel te relativeren.
Laten we relativeren even relativeren
Je kunt jouw uitdagingen vergelijken met iemand die géén eten en géén huis heeft. Deze hongerige dakloze heeft tot overmaat van ramp geen armen, geen benen en jeuk aan zijn neus. Hij heeft geen familie of vrienden die aan zijn neus kunnen krabben. Man, dat is echt zuur. Dan ‘win’ jij het nooit met jouw problemen. Jouw uitdagingen vallen in het niet. Newsflash: het is geen wedstrijd. Er is altijd iemand die veel ‘grotere’ problemen heeft dan jij. Maar dat wil niet zeggen dat jouw issues er niet toedoen. Waarom je niet te snel moet relativeren, is omdat je dan jouw gevoelens wegstopt. En gevoelens zijn er niet om weggestopt te worden. Gevoelens zijn er om gevoeld te worden. Dat zegt het woord op zich al. Maar dat vinden de meesten van ons maar eng, onbekend of zwak. Of we weten gewoon niet eens hoe dat moet. Je wil niet weten in hoeveel families het normaal is om niet over je gevoelens te praten. Zelfs niet over liefde.
Echter… als je verdriet, boosheid, teleurstelling of wat dan ook ‘even’ helemaal doorvoelt, dan kan het sneller weg zijn dan jij denkt. Het gaat door je heen. Daar ben je voor gemaakt. Je hebt een zelfhelend vermogen. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal, emotioneel en spiritueel. Iets wat ooit een krasje was, kan helen. Zelfs de grootste wonden. Maar als je wilt, kun je die emoties ook 50 jaar vasthouden en zo de emotionele wond in stand houden. Of langer. Jij bepaalt het. Als je meteen gaat relativeren, dan stop je alles weg. Maar dan is het gevoel er dus nog steeds. Met alle gevolgen van dien. Moet je nagaan als je alles wat jij voelt, gaat opstapelen en negeren? Dat wordt een grote toestand op een dag. Door niet te voelen wat er met jou aan de hand is, negeer je een essentieel deel van jezelf.
Voorkeur voor positieve gevoelens
Persoonlijk heb ik een voorkeur voor positieve gevoelens zoals blijdschap, vreugde, dankbaarheid en liefde. Maar zoals dat nou eenmaal werkt bij ons mensen, is het ook zaak om de tegengestelde gevoelens te ervaren. Want hoe weet je wat blijdschap is, als je nooit verdrietig bent? Die tegengestelden daar kun je mee spelen. Keur negatieve gevoelens niet af. Ze zijn er met een reden. Alles is een even waardevolle ervaring. Wat overigens niet betekent dat je per se jaren ergens in moet blijven hangen of een zure zeikerd moet worden. Dat is geen aanrader. Zeker niet voor je omgeving. Gewoon eerst écht doorvoelen en dan pas relativeren. Daarna kun je altijd nog analyseren waar iets vandaan komt en daar eens een blik op werpen.
Energetische lading er vanaf halen
We hebben ‘m al een keer eerder genoemd, maar als je de energetische lading van iets wil halen… schrijf dan. Je hoeft geen schrijver te zijn, om te kunnen schrijven. Dit wordt geen document dat iemand anders mag lezen. For your eyes only. Ga gewoon helemaal ongenuanceerd los met alle scheldwoorden die je kent. Gooi het eruit. Doordat je schrijft, vertraag je automatisch. Daarna gooi je dat documentje weg. Steek het in de fik of delete ‘m. En haal ‘m dan ook nog uit de digitale prullenbak. Het is nooit de bedoeling dat iemand anders dit leest. Als je dit gedaan hebt? Dan kun je gaan relativeren. Maar dan heb je het in ieder geval niet weggestopt. Mocht je nog een andere optie zoeken, wat dacht je van huilen? Dat is geen schande. Het is niet voor niks dat het lichaam zo werkt. Of gewoon heel erg zuchten.
Onder het tapijt vegen
Om me heen zie ik aardig wat mensen die geen hoge pet op hebben van gevoelens. Tja, dat is toch echt vette pech voor Henkie. Want in de Nieuwe Balans Energie gaat het juist om je gevoel. Het is dé tijd om je intuïtie en je onderbewustzijn te ontdekken. Dat gaat je ego, dat stemmetje in hoofd, helemaal niet zo heel erg leuk vinden. Want uhm… verandering? Heb je daar dan wel grip op? Nee hoor. Dat heb je zeker niet. Echter kun jij in de verste verte niet bedenken wat je er allemaal voor terugkrijgt. Dus veeg je gevoelens, issues en struggles niet onder het tapijt. Niet te snel relativeren. Dat kan daarna altijd nog.
De drempel om ergens naar te kijken, hebben sommige mensen enorm hoog gemaakt. Ze hebben een obstakeltje de grootte van de Mount Everest gegeven. En dus proberen ze het niet eens of niet meer. Maar misschien valt het allemaal mee. Wat als die Mount Everest gewoon een klein heuveltje is? Dus zet gewoon een stapje voorwaarts. Ga dat moeilijke gesprek aan. Maak die keuze voor jezelf. Ga nou eens voelen wat er aan de hand is. Verander je patroon. Vraag om hulp. Durf je fouten toe te geven. Verander van perspectief. Je hoeft dit echt niet alleen te doen.
Relativeren = afzwakken = geen goed idee
De definitie van relativeren is afzwakken. Je hoeft jouw gevoelens zeker niet af te zwakken. Jouw gevoelens hebben namelijk helemaal geen ene donder te maken met de problemen van een ander. Dus vergelijk jezelf niet te veel met anderen. Niet met mensen die zogenaamd verder zijn dan jij (dat is een illusie), maar ook niet met mensen die het slechter hebben dan jij. Er is voor jou maar één pad dat er toe doet en dat is het pad van jezelf. Jezelf leren kennen is het allerbelangrijkste dat er is.
‘Comparison is the thief of joy’ – Theodore Roosevelt
