Het is wonderbaarlijk hoe snel en vaak we ons hart willen beschermen. Iedereen die ooit een gebroken hart heeft gehad, weet dat je er moed voor nodig hebt om je hart daarna open te stellen voor een ander. Want hé, je deed dit eerder. Ging er vól voor. En uiteindelijk deed het zoveel pijn, my God! We slaan vaak in ons systeem op: ‘Ammehoela, je hart volgen? Dit nooit meer. Ik bouw een hekje of een muurtje om dat hart van mij. Ik zet er een bewaker bij. Ik laat niemand ooit meer zó dichtbij komen. Want wat als…’
Ja, wat als…
Wat als wat?
Wat als iets?
Wat als niets?
Hart op een kiertje
Wat als het nóg een keer gebeurt, nóg een gebroken hart? Het kan uiteraard gebeuren. Maar wat als dat helemaal niet gebeurt? Dat het leven juist van je vraagt om tóch je hart open te houden. Dat je vertrouwen blijft houden, ook al heb je pijn. Zelf ervaar ik iets vergelijkbaars. Nee, ik heb geen liefdesverdriet en ben na al die jaren nog samen met mijn man. Maar ik heb wel als een dolle mijn hart gevolgd op een andere manier. Ik heb meer dan 100% van mezelf gegeven, zónder voorwaarden. Echter ben ik daarna vol op mijn smoel gegaan. Ik merk dat ik een stuk voorzichtiger ben, maar dus ook angstiger. Mijn hart staat op een kiertje. Er zit een beschermlaag omheen.
Voorwaardelijkheid
Ik merk zelf dat we die luxe van randvoorwaarden niet hebben als het gaat om het volgen van je hart. Ons hoofd wil graag zekerheden afdwingen. ‘Ja, ik wil gerust mijn hart volgen, maarrr… <vul maar in wat voor zekerheid je wil>.’ Misschien werkt dat bij jou. Bij mij werkt dat niet. Iedere vorm van schijncontrole of zekerheid wordt continu onder mijn voeten vandaan geslagen. Misschien is dit wel hét hele ding van die bewustzijnsevolutie waar we in zitten. Blijf vertrouwen houden, met een open hart, ja toch écht met licht & liefde. Beweeg mee. En overal waar je inkrimpt van angst, ga daarnaartoe. Erken het, zie het onder ogen en maak het zachter. Geef je over.
Je hart volgen
Je hart volgen is geen makkelijk pad. Onlosmakelijk daarmee verbonden is dat je in staat mag zijn om je hart te luchten. Het is wel ’t pad dat je een gevoel van rijkdom geeft. Niet in materie, maar in de rijkheid van het leven. Je ontdekt hoe iets voelt als het vanuit je hart komt vs. iets dat door je hoofd bedacht is. Het één is niet beter dan ’t andere, maar het is wel anders. Je kunt dit verschil perfect voelen. Het sarcastische stukje in mij, waar ik erg aan gehecht ben, wil niet zo’n licht-en-liefde-figuur worden. Maar ik zie inmiddels in, dat het van me gevraagd wordt. Om het mooiste én uitdagendste te doen wat er is: toch écht volledig in vertrouwen blijven. Overgave x 10. Met een open hart. Je niet schrap zetten voor de toekomst, maar jezelf juist zachter maken om mee te kunnen bewegen. Ik ben zeker niet altijd in die staat van zijn, maar I am on my way.
