Eén van de beste adviezen die ik ooit van een manager van een opdrachtgever heb gekregen, is: meeveren. Veer mee met de situatie. Veer mee met veranderingen. Eigenlijk had hij zó enorm veel gelijk. Meer nog dan ik op dat moment al dacht. Meeveren kan je helpen om zo soepel mogelijk door situaties heen te gaan. Dat maakt je geen zwakkeling of push-over. Het is juist krachtig en dapper om in overgave te gaan. Veer je mee als een veertje in de lucht? Of hou je krampachtig vast aan iets?
Meeveren is overgave
Pas zag ik ‘m weer ergens staan: ‘Change is never painful, only the resistance to change is painful.’ Op het moment dat je (fysieke, mentale of emotionele) pijn ervaart, is zo’n quote het allerlaatste wat je wil horen. Bovenop die pijn, voel je dan ook nog kots neigingen van zo’n quote. En toch is het zo. Clichés zijn niet voor niets clichés. Zelf geloof ik dat pijn ervaren absoluut bij het leven hoort. Maar blijf je daarin hangen of laat je het toch gaan? Ga je het loslaten? Ga je meeveren in de situatie die is ontstaan? Dat meeveren staat synoniem voor overgave.
Meevoelen = meeveren
Zoals eerder aangegeven is het essentieel om écht te voelen wat iets met je doet. Niet alles meteen relativeren en zeker niet onderdrukken, want dan gaat het uiteindelijk ergens in je lijf vastzitten. Maar als je het gevoeld hebt of als je gereflecteerd hebt, dan kun je naar die overgave gaan en meeveren. Ons hoofd maakt ons graag aan het twijfelen. Die innerlijke criticus kan overuren maken over wat er allemaal niet goed is. Je ego is er een pro in, om dit soort dingen te bedenken: ‘Als X, dan Y.’ Lekker cryptisch, maar bijvoorbeeld: ‘Als ik op vakantie ga, dan voel ik mij weer rustig.’ ‘Als ik 10 kilo afval, dan voel ik me goed.’ Terwijl je ieder moment alles in je hebt om je rustig of goed te voelen.
Kies voor open deuren
Als je gaat ageren tegen iets, dan kost je dat enorm veel energie. Misschien ga je de barricades niet op, maar ben je in je hoofd aan het ageren tegen iets. De vraag is of er een winnaar of oplossing uitkomt. Vaak ontstaat er een geforceerde, verkrampte situatie als jij gaat strijden of vechten tegen iets. Uit Force vs. Force komen geen winnaars, uit Power vs. Force wel. Het meest uitdagende wat je kan doen, is soms kiezen voor de weg van de minste weerstand en te vertrouwen. Vertrouwen op iets groters dan jij. Want als een deur niet vanzelf opent, is het dan wel jouw deur?
Weg van je intuïtie voelt als een wit veertje
Als je vanuit je hart of je intuïtie leeft, dan kan dat voelen als zo’n mooi wit veertje dat door de lucht dwarrelt. Goed, misschien heb je nét iets meer verantwoordelijkheden dan zo’n veertje. Maar dat luchtige gevoel gun je jezelf absoluut. Dus kijk rustig naar alles wat ervoor zorgt, dat jij je niet zo voelt. Wat zorgt ervoor dat je een krampachtig veertje bent? Hoe zou jij bewegen als je loslaat wat je allemaal moet van jezelf? Wat zorgt ervoor dat je niet durft te vertrouwen op de flow van het leven? Ook al heeft mijn hoofd behoorlijk wat vraagtekens over hoe de toekomst eruitziet, toch kan ik naar dat gevoel van overgave gaan. Nee, niet 24/7. Maar steeds vaker en steeds langer. Met liefde motiveer ik je om lekker mee te veren.
