Luister naar je eigen grenzen

‘Alles mag er zijn’

Een keerzijde van het spirituele pad is dat ‘alles er mag zijn’. Onder die deken van eenheid, licht en liefde kun je verblind worden dat er ook nog zoiets bestaat als grenzen. Schepping technisch gezien klopt het wel: alles heeft bestaansrecht. Er is geen goed of fout. Alles is één. Jij bent een andere ik, blablabla. Maar wil dat zeggen dat je als mens zijnde alles oké moet vinden? En nu komt absoluut mijn mening: nee. Een nee is ook oké. Het is zelfs enorm krachtig om naar een eigen ‘nee’ te luisteren. Wat de gevolgen daarvan ook zijn. Want ja, die mogen er ook zijn: jouw grenzen.

Prik uit de cola

Als je flink aan het veranderen bent, dan verandert het perspectief op de wereld en ook het perspectief op jezelf. Je rekt jezelf als het ware op qua bewustzijn. Zo kun je met veel meer compassie naar anderen kijken en naar jezelf. Je ziet grotere plaatjes. Al zal geen enkel mens het complete totaalplaatje zien. Zeer zeker niet van je eigen leven. Want het leven zit zo mooi in elkaar dat er voor iedereen altijd iets te leren, ervaren en ontdekken is. Als je je eigen leven helemaal zou doorzien, zou dat de prik uit de cola halen. Muf.

Oprekken of accepteren?

Een tijd lang ben ik intensief met mijn overtuigingen en gedrag aan de slag gegaan. Waar komt dit vandaan? Dient dit me nog? Transformatie naar transformatie. Dat is een behoorlijk proces waar geen einde aan komt. Voelde ik ergens weerstand, dan ging ik tóch een stapje verder, want hé, alles voor je zielsmissie of zo. En dan kom je op een punt waarin je een overtuiging (of grens) bereikt hebt, die anders is. Anders voelt. Het is voor mijn gevoel niet de bedoeling om die te transformeren of op te rekken… Het is een grens voor mezelf die ik accepteer. Nee, dit past niet bij mij. Dit voelt grensoverschrijdend. Dit wil ik niet.

Luister naar je grenzen

Waarom is het zo uitdagend om te luisteren naar je eigen grenzen? Nou, vaak zit er een deel pleasen in jou. Je wil niemand teleurstellen. Je wil gezien worden. Stel je toch eens voor dat iemand iets van jou vindt. Newsflash: mensen vinden altijd iets van elkaar, wat je ook doet. Sommige mensen (waaronder ik vroeger) staan aan als een ‘ja-ja-ja’-machine. Overal zeg je uit plichtsgevoel maar ‘ja’ op. Zeg gewoon eens een keer nee. Zonder excuses. Dat kun je prima oefenen. Je zult zien dat de wereld gewoon blijft draaien, ook als jij ‘nee’ zegt.

Een andere reden waarom het lastig kan zijn om naar je eigen grenzen te luisteren, is als je jezelf niet goed genoeg kent. Waar sta jij voor? Wat vind je belangrijk? Wat is jouw eigen waarheid? Waar liggen je grenzen? Als je niet dichtbij jezelf bent, ben je zo kneedbaar als een klomp Play-Doh. Je neemt alles maar aan, zonder bij je eigen innerlijke kompas te checken hoe dit voor jou zit.

Nóg een reden waarom het lastig is om naar je grenzen te luisteren, vooral op het spirituele pad, is omdat je zo graag ruimdenkend denkt te moeten zijn. ‘Jij bent toch niet zo bekrompen dat je dit afkeurt? Jij staat hier toch boven?’ Hallo, spiritueel ego in een ander jasje. En zo zijn er vast ook patroontjes in je onderbewustzijn waardoor je keer op keer over je grenzen heen laat gaan.

Loslaten

Het luisteren naar mijn grens heeft verstrekkende gevolgen. Het heeft zelfs tot gevolg dat ik een samenwerking én een vergevorderd boek loslaat. Het is altijd een grote droom geweest om een boek te schrijven. Nou, het ligt hier. De inhoud gaat vooral over luisteren naar je eigen intuïtie. Maar nu gaat ’t tóch niet de wereld in omdat het voor mij niet goed voelt. Heb ik ineens leren luisteren naar mijn eigen grenzen en lijkt deze droom als een zeepbel uit elkaar te spatten. Isn’t it ironic? Mooi extra coupletje voor Alanis Morissette.