Eén van mijn geluksmomentjes deze regenachtige zomer is: B&B Vol Liefde. Liefde zie ik niet overal, maar het ongemak, de kwetsbaarheid en nukken van de mens des te meer. Wat een heerlijkheid. Maar ook spiritualiteit… of spiruwaliteit… krijgt een belangrijke rol. Uiteraard eigenlijk nét op een manier waarop ik zelf met gierende banden weg zou rijden. En da’s jammer, want zo hou je de boel lekker schimmig en worden bepaalde vooroordelen over spiritualiteit versterkt. Waar ik zelf een groot voorstander van ben is: geïntegreerde spiritualiteit. En daarmee bedoel ik kort door de bocht: nie zo lullen, ga maar gewoon jezelf zijn in de grote boze mensenwereld.
‘Jij bent niet zo ver ontwikkeld’
Ik noem verder geen namen. Ik oordeel niet. 🙂 Maar het benadrukken dat iemand nog niet zo ver is op zijn ‘journey’ dat riekt naar een grote bak spiritueel ego. Voor de helderheid: het leven is geen race die uitgespeeld hoeft te worden. Er is niemand ‘verder’ dan de ander. Je hebt altijd alleen met je eigen pad te maken. Het is je eigen grootheidswaanzin als je meent dat je verder ontwikkeld bent dan een ander. En tuurlijk, ik vraag me ook wel eens af: ‘Vormen wij samen één menselijk collectief? Hoor JIJ daar ook bij? Neeeee, dat kan niet.’ Ja, iedereen hoort erbij. En iedereen doet ertoe. Maar als je meent de top te hebben bereikt in je ontwikkeling, eindig je alleen op een berg. Of je valt ervan af. Nice.
Spiritueel narcisme
Dan is daar nog een soort van sekteleider. Die altijd steevast benadrukt dat ‘ie dat niet is, maar stiekem tóch is. Al eerder schreef ik over de keerzijde van spiritualiteit. Niet alles wat licht lijkt, is licht. Nu weet ik niet hoe het zit met onze vriend uit B&B Vol Liefde, maar de verschillende kanten van zijn persoonlijkheid die zó ver uiteen liggen, zorgen er in ieder geval voor dat ik zelf altijd een ander vakantieadresje uit zou zoeken. Want ja, spiritueel narcisme bestaat. En dat is tricky, want het kan je compleet doen twijfelen over wie je bent en je weghalen bij jouw unieke verbinding. Dikke tip en meer tips voor je spirituele pad: zet er nooit iemand tussen en laat je niet te veel vertellen. Werk eerst aan je eigen verbinding, vertrouwen en vruchtbare bodem, voordat je meent te moeten gaan vliegen.
Geïntegreerde spiritualiteit
Zelf geloof ik in geïntegreerde spiritualiteit. Ik zie het niet als een hobby die buiten jouw ‘normale’ leven staat. Het gaat er vooral om overal en in iedere situatie jezelf te zijn en bij jezelf te blijven. Iets wat zéker niet altijd lukt, maar dat hoeft ook niet. Het zit in het alledaagse. Het zit in het kleine. Want als er iets ‘spiritueel’ is, dan is dat wel ‘gewoon’ leven en aanwezig zijn. Je rol innemen in je gezin, je verantwoordelijkheid dragen, naar jezelf luisteren, er voor anderen zijn, lol hebben en gewoon mens zijn. Werk aan jezelf, maar met mate. Je kunt namelijk verdwalen in schaduwkanten, vorige levens, is-dit-mijn ego-gevoel-of-intuïtie of meer praten en analyses geven over je ‘journey’, dan daadwerkelijk waarmaken. Keep it simple. Keep it real.
Evolutie van bewustzijn
Dat gezegd hebbende, geloof ik dat spirituele initiatieven als paddenstoelen uit de grond blijven poppen. Het is geen trend. Dat ons bewustzijn aan het veranderen is, staat vast. En dat dit confronterend is? 100% waar. Mocht je zelf echter ‘spiritueel’ ontwaken, weet dan dat dit niet betekent dat je hier per se je beroep van hoeft te maken. Je hoeft niet officieel heler, heks, tantra-teacher of iets anders te worden. Ik was er zelf in het begin erg van overtuigd dat ik geroepen werd door het ‘licht’ om mee het verschil te maken. Maar een wake-up-call is nog géén call to action om héél je leven rigoureus om te gooien. Drie jaar later heb ik nog gewoon mijn bedrijf en twijfel ik meer dan ooit of ik me überhaupt op het spirituele pad als professie wil bevinden. De ‘ga er zelf maar doorheen’ en ‘blijf bij jezelf’ weg is op zich al uitdagend genoeg, dat is voor mij geïntegreerde spiritualiteit. Het leven zelf is al de mooiste inwijding. Zo, op naar de volgende aflevering vol ontluikende liefde.
